Κάθε ιστορία έχει κενά, κάποια είναι κοινά για όλους όσοι λαβαίνουν μέρος στην πλοκή της. Καθένας ωστόσο έχει και μερικά που μόνο εκείνος έχει προσέξει, μόνο εκείνου δεν του δίνουν πειστικές απαντήσεις όσο κι αν προσπαθεί, αν προσπαθεί, που μάλλον δεν προσπαθεί. Σε μερικές περιπτώσεις κάποιοι βολεύονται με αυτά τα κενά, γκρίζες ζώνες που τις περιφρουρούν με νύχια και με δόντια, τρέμουν στην ιδέα ότι, αν καλυφθούν, μπορεί η πλήρης αλήθεια να είναι αβάσταχτη. Ανάβοντας κι άλλο τσιγάρο, η Βιβή Χολέβα σκέφτηκε όσους ήξερε και δεν ήξερε, οι περισσότεροι είχαν τα φεγγάρια του φανατισμού της γκρίνιας, με την πρώτη αναποδιά, πάρ'τους κάτω. Τι έχουν, μωρέ, τα δικά σας σακιά? Μια χρεωκοπία, έναν ξενιτεμένο, κατραπακιές της εφορίας, αποτυχία στον ΑΣΕΠ, μια κακιά πεθερά, έναν νευρασθενικό προιστάμενο, ένα παιδί που πετάει μολότοφ, ένα τζάκι που ντουμανιάζει το λιβινγκρούμ, οισοφαγική παλινδρόμηση, υψοφοβία, κερατλίκια, ραγάδες στον πισινό. Για περάστε να ρίξετε μια ματιά στο δικό μου, να σας κοπεί ο βήχας.

Όταν η Δανάη γνωρίζει τον Αντρέα, πιστεύει πως ανακάλυψε τον παράδεισο. Ύστερα από πολλές αποτυχημένες σχέσεις, στα τριάντα τρία της χρόνια βρήκε το άλλο της μισό. Είναι ο πρώτος και μοναδικός άντρας που ερωτεύεται κι αγαπά με τόσο πάθος. Και είναι απόλυτα αμοιβαίο. Δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο ευτυχισμένη.

Μέχρι που μια μέρα μαθαίνει την αλήθεια: είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη. Γκρεμίζεται ο κόσμος της, παρ’όλα αυτά τον αγαπά τόσο πολύ, που τον συγχωρεί και συνεχίζει την παράνομη σχέση μαζί του, ελπίζοντας πως σύντομα εκείνος θα χωρίσει και θα μπορούν να ζήσουν ελεύθερα τον έρωτά τους.

Όμως η μοίρα τα φέρνει αλλιώς και μια αναπάντεχη ανατροπή στη ζωή της κοπέλας θα την κάνει να δει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ξαφνικά θα βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το πρέπει και το θέλω.

Άραγε θα καταφέρει ν’ ανοίξει την κλεισμένη πύλη του παραδείσου της και να ζήσει με αυτό τον άντρα ευτυχισμένη; Ή μήπως τελικά θα διαπιστώσει πως ο πραγματικός παράδεισος δεν έχει ποτέ τις πύλες του κλειστές;

Καλοκαίρι 1972. Η Αμμόχωστος αποτελεί το πιο ελκυστικό θέρετρο της Μεσογείου. Μια πόλη λουσμένη στη λάμψη και το φως. Ένα φιλόδοξο ζευγάρι εγκαινιάζει το πιο εντυπωσιακό ξενοδοχείο, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνεργάζονται αρμονικά.
Δυο οικογένειες που ζουν στην ίδια γειτονιά, οι Γεωργίου και οι Οζκάν, συγκαταλέγονται ανάμεσα σε πολλούς άλλους που μετακόμισαν στην Αμμόχωστο για να ξεφύγουν από τον επί χρόνια αναβρασμό και τη βία που επικρατούσε σε άλλα μέρη του νησιού. Όμως, κάτω από τη μάσκα της χλιδής και του πλούτου που δείχνει η πόλη, η ένταση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.
Ένα πραξικόπημα βυθίζει την Κύπρο στο χάος. Η Τουρκία εισβάλλει στο νησί και η Αμμόχωστος βομβαρδίζεται. Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν όπως-όπως τα πιο πολύτιμα απ’ τα υπάρχοντά τους και τρέπονται σε άτακτη φυγή για να γλιτώσουν από τους στρατιώτες που προε­λαύνουν.
Στην εγκαταλειμμένη πόλη παραμένουν μόνο δύο οικογένειες…

Ένα νησί στις φλόγες, μια πόλη-φάντασμα,
δύο οικογένειες ανταμώνουν στις σκιές.