Η Λου Κλαρκ ξέρει ένα σωρό πράγματα. Ξέρει πόσα βήματα μπορεί να κάνει κάποιος για να διασχίσει την απόσταση που χωρίζει τη στάση του λεωφορείου από το πατρικό της. Ξέρει ότι απολαμβάνει τη δουλειά της και ότι πιθανότατα δεν είναι στ’ αλήθεια ερωτευμένη με το αγόρι της, τον Πάτρικ. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι πολύ σύντομα θα χάσει τη δουλειά της. Δεν ξέρει, επίσης, ότι όλα όσα ήξερε, τα οποία την έκαναν να νιώθει ισορροπημένη και λογική, πρόκειται να ανατραπούν και να αλλάξουν για πάντα.

Ο Γουίλ Τρέινορ ξέρει πολύ καλά ότι το ατύχημά του και η καταδίκη του σε ισόβια αναπηρία τού έχουν στερήσει κάθε ίχνος πάθους για ζωή. Ξέρει, ακόμα, ότι τα πάντα τού φαίνονται αδιάφορα, όπως επίσης με ποιον ακριβώς τρόπο θα βάλει ένα τέλος σε αυτή την ανυπόφορη φάρσα. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι η Λου θα εισβάλει στη ζωή του σαν έκρηξη από χρώμα και φως. Δεν ξέρει ότι, άθελά της, αυτή η παράξενη γυναίκα θα κάμψει τις αντιστάσεις του.

Τελικά, κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί πόσο βαθιά θα είναι η αλλαγή που θα προκαλέσουν ο ένας στον άλλο, πόσο ανεξίτηλα θα σφραγίσει την ύπαρξη του καθενός η συνάντηση, η γνωριμία, ο έρωτάς τους.

Η Λίνα γνώριζε τον Νίκο από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Τα σπίτια τους ήταν δίπλα δίπλα και ο Νίκος, που την περνούσε εννιά χρόνια, ήταν ο μεγάλος της φίλος, ο μυστικοσύμβουλος και ο μέντοράς της. Κι αργότερα, στην εφηβεία, ήταν ο άντρας που τη μύησε στον έρωτα. Στα δεκαοχτώ της όμως ο Νίκος έκανε την καρδιά της χίλια κομμάτια -την εγκατέλειψε, αν και ήξερε ότι περίμενε το παιδί του.
Στη διαδικασία της βίαιης ενηλικίωσής της η Λίνα έμελλε να ζήσει κι άλλες τραγωδίες. Οικονομικές καταστροφές και θανάτους αγαπημένων προσώπων, που την άφησαν ολομόναχη στον κόσμο, χωρίς πόρους, χωρίς δουλειά, μ' ένα μωρό στην αγκαλιά. Εφτά χρόνια αργότερα, αφού κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με χίλιους κόπους και θυσίες, μπήκε στη ζωή της ένας καινούργιος έρωτας, που έριξε βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά.
Και τότε γύρισε ο Νίκος, γεμάτος απαιτήσεις...

Ο έρωτας σε καιρό πολέμου είναι δύσκολη υπόθεση όταν είσαι στη λάθος πλευρά…
Η Πηνελόπη ετοιμάζεται να κάνει το ντεμπούτο της στην κοσμική ζωή του Λονδίνου. Νιώθει, όμως, ότι θα φυλακιστεί για πάντα σ’ ένα χρυσό κλουβί, στερημένη από οποιαδήποτε αίσθηση ελευθερίας.
Όταν η αδερφή της την καλεί στην Ελλάδα, η Πένι αρπάζει την ευκαιρία να δραπετεύσει σ’ ένα διαφορετικό μέλλον. Φτάνοντας στην Αθήνα, επανεφευρίσκει τον εαυτό της ως φοιτήτρια και ανακαλύπτει τι πραγματικά θέλει: να γίνει νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού, μια ξένη ανάμεσα σε ξένους.
Και τότε ξεσπά ο πόλεμος. Η Πένι βρίσκεται στην Κρήτη ως μία από τις νοσοκόμες στο πεδίο της μάχης, φροντίζοντας ετοιμοθάνατους και τραυματίες. Η τόλμη, το θάρρος και η ομορφιά της θα γοητεύσουν έναν Γερμανό αξιωματικό. Κι αυτό θα αλλάξει τη ζωή της... Εξήντα χρόνια αργότερα, η Πένι επιστρέφει στην Κρήτη για το τελευταίο προσκύνημα που απέφευγε τόσα χρόνια. Το ταξίδι θ’ αποτελέσει την αφορμή να συναντήσει κάποιον που νόμιζε ότι είχε χάσει για πάντα. Και μαζί μ’ αυτόν και την αλήθεια πίσω από ένα τρομερό μυστικό του παρελθόντος.

Όλους με κάποιο τρόπο μας σημαδεύει ο τόπος μας, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Μάνη. Ο αέρας που μπαίνει σφυρίζοντας στις πολεμότρυπες των πύργων ακόμα ψιθυρίζει ιστορίες για πειρατές και δικιωμούς. Μοιάζουν παλιές και ξεχασμένες, όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ένα ατύχημα με τραγική κατάληξη γίνεται αιτία να αναβιώσει μια ξεχασμένη βεντέτα σε ένα χωριό τής Μέσα Μάνης. Ο Οδυσσέας, δεκαπέντε χρονών, αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο του για να ζήσει κοντά στο θείο του, που είναι εγκατεστημένος από χρόνια στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφει, δεκαεπτά χρόνια μετά, να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Όμως σ' αυτή την πρώτη του επιστροφή, ανέλπιστα, τον περιμένει ο έρωτας. Ένας φλογερός έρωτας που τα σαρώνει όλα. Παρελθόν και παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον.

Δυο επισκέψεις στην πατρώα γη με διαφορά δεκαεπτά χρόνων. Δυο καλοκαίρια. Πολύ λίγος χρόνος για να χορτάσεις μια επιστροφή, αρκετός για να ζωντανέψει το παρελθόν που σε καταδιώκει. Να αγαπήσεις, να προδοθείς, να προδώσεις. Να διεκδικήσεις εκείνο που σου χρωστάει η ζωή και να το χάσεις. Για πάντα;

Στην Ισπανία του 15ου αιώνα, η νεαρή χωρική Μαρία Ρεγγίνα Σίλβα καταριέται τον άρχοντα του τόπου της κόμη Ραφαέλ Μιγκέλ Ρέγιες να ζει αιώνια στα σκοτάδια. Και η κατάρα της, διαπερνώντας τα τείχη του χρόνου, καταδικάζει όσους είναι γραφτό να αγαπηθούν να καίγονται στις φλόγες του μίσους. Πέντε αιώνες αργότερα, ξενιστές των ψυχών που δε γαλήνεψαν ποτέ είναι πλέον ο διάσημος συνθέτης Ραφαέλ Κορμανός και η ζωγράφος Ρεγγίνα Ζελιώτη. Στις νότες του, το μόνο φως που γνώρισε από μικρό παιδί. Στον καμβά της, οι μόνες στιγμές αληθινής γαλήνης. Οι δυο τους είναι καταδικασμένοι να συγκρουστούν. Η μοίρα τούς θέλει εχθρούς, αλλά η ανάγκη τους για λύτρωση συνοδοιπόρους. Και, καθώς τα δάχτυλα γητεύουν τα πλήκτρα, καθώς η καρδιά αψηφά το πεπρωμένο και ο πόλεμος μαίνεται μέσα σε δάκρυα και αίμα, η αγάπη ψάχνει τον τρόπο για να συναντήσει το φως. Ο δρόμος είναι μακρύς, αφιλόξενος, δύσβατος, γραμμένος από αλύγιστο χέρι. Και η ζωή των δύο ηρώων μοιάζει με ανεξίτηλο λεκέ στου χρόνου το ριχτάρι. Τα εμπόδια, πολλά και συχνά ανυπέρβλητα, θέτουν φραγμούς στη λαχτάρα τους για λύτρωση. Θα τα καταφέρουν; Θα συνεχίσουν να είναι οι τελευταίοι κρίκοι στην αλυσίδα του μίσους, που τους κρατά αιχμάλωτους σε ένα βαθύ, ατέλειωτο σκοτάδι, ή θα σπάσουν τα δεσμά και θα αντικρίσουν τον ήλιο; Θα πάψει επιτέλους η νύχτα να φαντάζει αιώνια πια

Το Πάσχα του χίλια εννιακόσια κάτι, κάπου σ’ ένα χωριό της Ελλάδας, ένα δεκάχρονο κοριτσάκι περνάει τις διακοπές μαζί με το δίδυμο αδερφό του και τους γονείς τους, όπως πάντα, στο πατρικό σπίτι.

Αυτό το Πάσχα θα είναι διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα. Παλιά γεγονότα θα έρθουν στο φως και θα ταράξουν τη φαινομενική γαλήνη της οικογένειας, μιας καθωσπρέπει οικογένειας, για την οποία είναι όλοι περήφανοι.

Συνταρακτικά γεγονότα θα προσγειώσουν ανώμαλα τους μεγάλους και θα απογειώσουν, επίσης ανώμαλα, τους μικρούς και όσους νιώθουν μικροί.

Ένας ανεπιθύμητος αλλά πολυαναμενόμενος γάμος θα αναβληθεί, εξαιτίας ενός τραγικού θανάτου, που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις.

Ένα καινούριο μέλος της οικογένειας θα εμφανιστεί, αναστατώνοντας τους υπόλοιπους και ανατρέποντας τα «καλώς κείμενα».

Μια ιστορία από το παρελθόν θα έρθει στο φως και θα γίνει αφετηρία αλλαγών. Και ένας ανυπόληπτος έρωτας, αν υπάρχει τέτοιος, θα δώσει καινούριο νόημα στις ζωές όλων.

Η Δήμητρα, η μικρή αφηγήτρια της ιστορίας, ζωηρή, ατίθαση, αισιόδοξη, πεισματάρα, επίσης «έξυπνη και αδύνατη», όπως λέει και ο μπαμπάς της, κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα θα βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα επιδιώξει να μάθει τα πάντα πριν από τους μεγάλους, θα επέμβει στα γεγονότα και θα εμπνευστεί από την Ελευθερία, συμπρωταγωνίστρια σαν φυσικό άτομο αλλά και σαν ιδέα, που θα γίνει σημαία και σκοπός της.

Και οι μεγάλοι, ο ένας μετά τον άλλο, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η σπουδαιότερη γνώση είναι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας και ότι η ισχυρότερη δύναμη είναι η Αγάπη.

Η Αγάπη, που είναι κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας και που θα αποδειχτεί ο καταλύτης.

Η Δήμητρα θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια και θα προσπαθήσει να δώσει το τέλος που θέλει αυτή, σε συνειδητό και σε ασυνείδητο επίπεδο.

Ένα τέλος που υπαγορεύεται από την αισιόδοξη παιδική ψυχή, την ψυχή που ακόμα δεν αγγίχτηκε από τον κόσμο των μεγάλων.

Τον ξέβρασε αναίσθητο η θάλασσα σε μια παραλία του Ναυπλίου μετά από ένα τοπικό μπουρίνι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμνησία. Μόλις ανάρρωσε από τα τραύματά του, βρήκε δουλειά και σπίτι, και συνδέθηκε ερωτικά με μια δασκάλα. Αλλά δεν είχε ανακτήσει τη μνήμη του, δε θυμόταν ούτε το όνομά του.

Μια μέρα χτύπησε την πόρτα του μια άγνωστη. Δεν μπόρεσε να δει πώς ήταν – την ηλικία της, το ύψος της, το ντύσιμό της· γιατί μόλις αντίκρισε τα μάτια της αισθάνθηκε χαμένος. Ήταν σκούρα μπλε σαν το ανοιχτό πέλαγος και, καθώς τα κοίταζε καθηλωμένος, μια αβάσταχτη νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή του...

«Αντρέα, δε με θυμάσαι;» του είπε η άγνωστη με τα μπλε μάτια. «Είμαι η γυναίκα σου».

Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο γάμος τους είχε ναυαγήσει και ζούσαν σαν δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Το μυαλό του δε θυμόταν τίποτα από την παλιά ζωή του.

Αλλά η καρδιά θυμάται…

Για τον Μπράιαν Κάραν η συνεργασία με αυτή τη γυναίκα είναι η πιο επικίνδυνη αποστολή που ανέλαβε ποτέ στην καριέρα του. Όλα όμως δείχνουν πως είναι το αντίτιμο που οφείλει να πληρώσει για να κατακτήσει τον προσωπικό του παράδεισο.
Για την Κασσάνδρα η συνεργασία με αυτό το δύστροπο άντρα είναι το πιο δύσκολο δίλημμα που αντιμετώπισε ποτέ στη ζωή της. Όλα όμως δείχνουν πως πρέπει να συμβιβαστεί με τις μυριάδες αντιθέσεις τους για να κατακτήσει την προσωπική της γαλήνη.
Κοινός τους στόχος η ανεύρεση ενός αγάλματος, του πολυθρύλητου Χρυσού Εκδικητή, που αποτελεί ταυτόχρονα την αιτία των δεινών τους και την Ιθάκη τους.
Κοινός τους εχθρός κάποιος που επιμένει να τους θυμίζει πως όταν οι κύκνοι κελαηδούν πεθαίνουν.

Ένας σκληρός και μοναχικός πρώην πράκτορας της CIA εγκαταλείπει την απομόνωσή του για να επιστρέψει στη δράση και μια καλομαθημένη πεισματάρα γυναίκα αποχωρίζεται το διευθυντικό γραφείο της και τις ανέσεις της κοσμικότητας και αφήνεται σε έναν τυφώνα επικίνδυνων συναισθημάτων και πρωτοβουλιών.
Οι ξεχωριστές πορείες δύο ανθρώπων φαινομενικά αταίριαστων ενώνονται σε ένα κοινό μονοπάτι, όταν γίνεται προφανές ότι αυτό που τους ενώνει είναι το παρελθόν τους, οι εφιάλτες τους, μα και οι ελπίδες τους.

Παντρεύτηκαν από τρελό έρωτα. Δεκαέξι χρόνια μετά, εκείνη ετοιμάζεται να τον εγκαταλείψει για έναν άλλο. Ωστόσο, μια απροσδόκητη πάθηση που απειλεί τη ζωή του συζύγου, τους φέρνει πάλι κοντά. Εκείνος σύντομα μαθαίνει ότι η διάγνωση ήταν λάθος.

Μα, αν θέλει να την κερδίσει, χρειάζεται χρόνο και... το θάνατο να τον παραμονεύει. Έτσι, την αφήνει να πιστεύει ότι έχει μόνο λίγους μήνες ζωής...

Έτσι κι αλλιώς, ο έρωτας χρειάζεται ημερομηνία λήξης για να λάμψει... "παντοτινά". Όπως και η ζωή. Επειδή θέλουμε "για πάντα" μόνο ό,τι είναι εφήμερο.

Η Εμμανουέλα Μαράντη δεν υπήρξε ποτέ ένα ανέμελο παιδί.
Βρισκόταν πάντα στο κέντρο μιας οικογενειακής θύελλας και αντιμετώπιζε τα αδιέξοδα συνήθως με τη φυγή. Έτσι, έπειτα από ένα ισχυρό συναισθηματικό σοκ τη βραδιά των γενεθλίων της, καταλήγει σε μοναστήρι της Ηπείρου αποφασισμένη να αποσυρθεί από τα εγκόσμια και να αναζητήσει τη γαλήνη του Θεού, για να επουλώσει τις βαθιές πληγές της και να αφήσει οριστικά πίσω της τις σκιές του παρελθόντος.
Την ίδια στιγμή, ο Νίκολας Κάραλης, υπαστυνόμος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, πιστεύοντας πως έχει λυτρωθεί από τα φαντάσματα του δικού του παρελθόντος, αναλαμβάνει την προστασία της Εμμανουέλας από τη δολοφονική μανία ενός άγνωστου ψυχοπαθούς που επιτίθεται σε νεαρά ορφανά κορίτσια, του επονομαζόμενου Φονιά με τα Μαύρα Ρόδα, ο οποίος δείχνει ότι δε θα σταματήσει το θανατηφόρο παραλήρημά του αν δε φτάσει σ' εκείνη.
Ο Νίκολας και η Εμμανουέλα γίνονται οι πρωταγωνιστές μιας απίστευτης περιπέτειας σε ένα σκηνικό τρόμου την ώρα που το ρολόι μετράει αντίστροφα για το κύκνειο άσμα μιας ψυχής τσακισμένης από την παράνοια και τη διαστροφή. Παράλληλα, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κοινό οδυνηρό παρελθόν τους και ταυτόχρονα το απροσδόκητο παρόν τους. Και, καθώς τα μυστικά ανασύρονται από το σκοτεινό πυθμένα της κρύπτης τους, οι δυο τους καλούνται να δώσουν απάντηση στο μεγαλύτερο δίλημμα απ' όλα: Ενωμένοι μες στην κοσμοχαλασιά ή μοναχικοί σολίστ σε μια παράσταση με αβέβαιο τέλος;

Σαν αντάμωσαν οι ματιές της Αθηνάς και του Θοδωρή, όλοι νιώσαν τη φωτιά που άρχισε να σιγοκαίει τα δυο κορμιά και θα έκαιγε και όλη την Κρήτη. Κόρη πλούσιας οικογένειας εκείνη, αθεράπευτα ιδεολόγος αυτός, το κακό δεν άργησε να γίνει. Όμως φωτιά και η κυρα-Αγγέλα, η μάνα της κοπέλας, να απειλεί θεούς και δαίμονες γι' αυτό το σμίξιμο. Βράχος ακλόνητος η Αθηνά απ' την αγάπη, πέτρα και η Αγγέλα από το πείσμα. Και γίνεται μια τόση δα πέτρα να σπάσει το βράχο;
Όταν η καρδιά προστάζει, στις στάχτες πατάει και κάστρα χτίζει για τον έρωτα. Φτώχεια και στέρηση στην αρχή, μα από αγάπη γεμάτο το σπιτικό τους, να κάνει το δάκρυ τους τραγούδι να νανουρίζει τα παιδιά τους. Κι όπως το ένα παιδί έφερνε το άλλο, έφερνε κι ο ένας πόλεμος τον άλλο, και η χαρά να πορεύεται μαζί με τη λύπη, και η αγάπη όλο να βαθαίνει και να ριζώνει και να δίνει καρπούς, σαν την περήφανη ελιά στο αγριόχωμα.

Αυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο – έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Γι’ αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε…

Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που τη συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο κι αν προσπάθησε να βρει απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο.

Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι, όμως, και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί, αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της Άννας και του Φάνη.

Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού ξετυλίγεται η οικογενειακή τραγωδία μιας γυναίκας που βίωσε στο πετσί της τον παραλογισμό της συζυγικής κακοποίησης, υπομένοντάς την σιωπηρά... ως το τέλος. Την αρχική της έκπληξη, διαδέχτηκαν σταδιακά η οργή, ο φόβος και η ανοχή. Η Χαρά έμαθε να καλύπτει τις πληγές της συμβίωσής της με τον Λυκούργο πίσω από την πούδρα του μακιγιάζ. Πρώτα πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσει το γάμο της, κατόπιν για χάρη των παιδιών της. Πάντοτε με την ελπίδα πως όλα θα αλλάξουν. Μια ελπίδα σιωπηρή, κρυφή κι ανέφικτη! Σήμερα η κόρη της γράφει την τελευταία πράξη ενός έργου, βροντοφωνάζοντας ότι η σιωπή δεν είναι λύση!
Η συγγραφέας μιλάει για τη ζωή της μητέρας της κοντά σε έναν άνδρα που θα έπρεπε να νιώθει πατέρα... Το αίμα δε γίνεται νερό, μα αν μπορούσε θα το είχε κάνει για να εξαλείψει από πάνω της κάθε ίχνος αυτού του εγκληματία. Η γλώσσα της άλλοτε ωμή και άλλοτε γλαφυρή αποδίδει άμεσα την εικόνα της αδιέξοδης βίας που γεννάει το σώμα στην ψυχή! Μια αληθινή ιστορία πληγώνει ακόμα...
Γιατί...
"Οι γυναίκες που σιωπούν... καίγονται!"

Ηράνθεμο είναι το νυχτολούλουδο. Στη Βαλένθια του 1492, τη χρονιά που οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία και ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινά για την εξερεύνηση που θα τον οδηγήσει στην Αμερική, οι κήποι είναι γεμάτοι ηράνθεμα.
Σε μια εποχή που η Ιερά Εξέταση στέκεται αμείλικτη απέναντι σ’ εκείνους που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, η ισπανική νομοθεσία προβλέπει ότι η γυναίκα εξακολουθεί να παραμένει παντρεμένη μέχρι να περάσουν είκοσι πέντε χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της και επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους μοιχούς. Σ’ αυτή την εποχή του σκοταδισμού, η Σαρίτα και ο Αλφόνσο πλάθουν όνειρα, χωρίς να υποψιάζονται ότι η ανθρώπινη μισαλλοδοξία είναι αυτή που κρατά το κλειδί του πεπρωμένου τους.
Δίπλα τους ο Πάμπλο, πρωτοξάδελφος της Σαρίτα, και η Μαρισόλ, η καλύτερή της φίλη, ερωτεύονται παράφορα. Οι νύχτες τους μυρίζουν ηράνθεμo, ενώ από πάνω τους αιωρείται η απειλή της Ιεράς Εξέτασης, επειδή ο Πάμπλο είναι παπάς και για τη Μαρισόλ έχουν περάσει μόνο δέκα χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της, ένα μήνα μετά το γάμο τους. Ωστόσο, η πίστη ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει το αβάσταχτο τους κάνει να κοιτάζουν προς τον ορίζοντα των επόμενων χρόνων και να ελπίζουν ότι θα έρθει η στιγμή που ο χρόνος δε θα έχει πια όρια.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που φανερώνει ότι «αν δεν ελπίζεις, δε θα βρεις το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο».

Αν ο Σπύρος δεν είχε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ, αν είχε ακούσει το ξυπνητήρι του στις οκτώ, αν είχε τα απαραίτητα πέντε λεπτά στη διάθεσή του για να ελέγξει τα μηνύματα στον υπολογιστή και να δει ότι το ραντεβού των δέκα είχε μετατεθεί κατά μία ώρα αργότερα, δε θα είχε χάσει τη ζωή του. Τουλάχιστον, όπως αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος την έννοια της ζωής! Ο Σπύρος Παπαγιάννης, στις δέκα παρά τέταρτο το πρωί της 23ης Μαρτίου 2005, έπαψε να υπάρχει. Για τρία ολόκληρα χρόνια! Η Μαρίνα Αγγελή, αδικημένη από τη φύση και τη ζωή, το απόγευμα της 23ης Μαρτίου 2005, ανακάλυψε ένα σημαντικό λόγο για να συνεχίσει να ζει. Η Ιωάννα και ο Αντώνης Δαμήρας, ευτυχισμένοι στα πενήντα τους, βρίσκονται μπλεγμένοι σε γεγονότα που τους ανατρέπουν τη ζωή. Και η Καίτη Καραπάνου, η όμορφη αρραβωνιαστικιά του Σπύρου, περιμένει το θαύμα που θα τον φέρει πάλι στην αγκαλιά της. Το πέρασμα του Σπύρου Παπαγιάννη στη ζώνη της ανυπαρξίας συμπαρασύρει τέσσερις ανθρώπους των οποίων η ζωή ανατρέπεται. Ανυποψίαστοι, μπλέκονται στον ιστό που η μοίρα θα υφάνει με άξονα τον Σπύρο, τον άνθρωπο που υπάρχει χωρίς να ζει. Παιχνίδια, καπρίτσια, μυστικά που περιμένουν πίσω από τις κλειστές κουρτίνες του μυαλού. Και κάπου πιο μακριά η ευτυχία παραμονεύει κι αυτή υπομονετικά…

Έρωτες και καημοί στη λουλουδιασμένη Πόλη του 1920 Τη γοητευτική όσο και συνταρακτική περίοδο της Πόλης πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή ανατέμνει το μυθιστόρημα του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, με το οποίο ο συγγραφέας κάνει την εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα. Μέσα από τη "σάγκα" του απαγορευμένου έρωτα δύο νεαρών παιδιών, της Χαράς και του Νικήτα, ζωντανεύει με τρόπο συγκινητικό η εποχή που στην Κωνσταντινούπολη το ελληνικό στοιχείο κυριαρχούσε και έδινε τον τόνο. Η Χαρά και ο Νικήτας θα ζήσουν έναν έρωτα απόλυτο και αγνό, εν τούτοις απαγορευμένο από τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Η ζωή δεν στέκεται γενναιόδωρη απέναντί τους. Οι δύο νέοι θα χρειαστεί να ολοκληρώσουν τον δικό τους, προσωπικό και συνάμα οδυνηρό κύκλο, μέχρι να επισφραγίσουν τον έρωτα και την πνευματική αγάπη που τους συνδέει. Το "Αστρολούλουδο του Βοσπόρου" είναι το γλυκό κελάηδημα του έρωτα στον λουλουδιασμένο μπαξέ της Πόλης του 1920. Γραμμένο σε γλώσσα γλαφυρή, αξιοποιώντας την ιδιόλεκτο των κατοίκων της, οσφραίνεται ηδονικά το μυρωμένο αγέρι του Βοσπόρου και βυθίζει τον αναγνώστη σε μια εποχή που συνεχίζει να κρατά αιχμάλωτη τη φαντασία του σύγχρονου Έλληνα. Η αφήγηση διανθίζεται με τη σωστή δόση ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων, ενώ οι φωτογραφίες και οι χάρτες της πόλης που παρατίθενται διευκολύνουν την "πλοήγηση" στην εποχή, καθιστώντας την ανάγνωση απολαυστική και ηδονική.

Η Νίνα Μάνεση είναι ένα κορίτσι που αναζητά τη χαμένη του αθωότητα και το όνειρο κατασκευάζοντας αγγέλους. Όλη της η ζωή είναι ένας λαβύρινθος από ψέματα κι επικίνδυνες ακροβασίες ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την οργή και την ελπίδα.
Ο Αντόνιο Ντρέιζεν, πλούσιος, διάσημος και πανίσχυρος πια, δεν ξεχνά πως η ζωή του θα μπορούσε να ήταν γεμάτη αγάπη, αν κάποιος δεν του στερούσε τον άνθρωπο που λάτρευε.
Ο έρωτας μοιάζει ανίσχυρος μπροστά στα πάθη του παρελθόντος.

Έπινε μπύρες στο "Γκάλαξι". Φορούσε το ίδιο σακάκι. Αυτή τη φορά ένα τσαλακωμένο μαλακό καπέλο ήταν ακουμπισμένο στον πάγκο, δίπλα του. Το βρήκα συγκινητικό, σκέφτηκα πως έτσι δηλώνει στους άλλους ότι η θέση είναι πιασμένη.
-Ίβο, Man muss essen, είπα κι επειδή έμοιαζε να μην καταλαβαίνει, έβαλα μερικά δάχτυλα στο στόμα μου. Essen, τρώω.
-Α, essen, είπε χαμογελώντας και έπιασε το χέρι μου από τον καρπό για να το δαγκώσει. Essen.
-Arbeit kaputt, είπα.
-Για πάντα;
-Για πάντα. Βασιλίσσης Σοφίας, ξέρεις; Ε, αύριο φωνές, απεργία, αλλά τίποτα.
-Άλλη δουλειά;
-Δεν ξέρω, εσύ ξέρεις;
-Οδός Χαβέλσκα, είπε. Πράγα, αγορά, τούριστ πίτσα. Βλέπεις, θέλουν ωραία κορίτσια, σέρβις.
Γέλασα. Τα αστεία του είχαν κάτι θλιβερά υπαινικτικό.
-Άλλη δουλειά έρχεται, είπε.
-Πού τη βλέπεις;
-Τη βλέπω. Όλο ταξίδια, reisen.

Έσκιζε το πλεούμενό μας τα ήρεμα νερά κι αφήναμε νύχτα το λιμάνι, σαν κλέφτες της αγάπης, σαν εραστές του ονείρου. Λαμπερά αστεράκια πάνω στη γη, τα φώτα του νησιού πίσω μας, κι εμείς μυρίζαμε το θαλασσινό αεράκι που γινόταν ένα με τα κύτταρά μας, κι εμείς γευόμασταν το φιλί μας, που θύμιζε αλμύρα κι ατόφιο χρυσάφι. Ναι. Έτσι. Έτσι. Είναι πανέμορφη η ζωή. Ουράνια ρόδα του λούνα παρκ, θαλασσινό καραβάκι του έρωτα… 

Η Άρτεμη, το παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο, «χάνεται» ανάμεσα στους Μικρούς Αγγέλους, παρέα με μια Ελλάδα που αναζητάει την ταυτότητά της. Κι ύστερα… ένας βράχος του Σαρωνικού, η Ύδρα, ένας μελαχρινός Μικρός Πρίγκιπας. Άρωμα λεμονανθού σε ένα νησί πνιγμένο στα πεύκα. Γκαράμ Μασάλα και σαφράν, ένα αγόρι από τις μακρινές Ινδίες. Η μυρωδιά της μαγευτικής υγρασίας, η λίμνη των Ιωαννίνων. Ο κλέφτης της αγάπης, η αλμύρα του Αιγαίου. Όλα όσα χρειάζεται για να ταξιδέψει στην Πάτμο, το Νησί της Αποκάλυψης… 

Ένα μυθιστόρημα που ανακατεύει μυρωδιές και γεύσεις, χαϊδεύει υλικά, ξυπνάει μνήμες και προσφέρει ό,τι πολυτιμότερο∙ την αγάπη.

"Αν πάρεις δέκα σκυλιά και πας και τ' αφήσεις σ' έναν αγριότοπο, σε μια ερημιά απ' όπου δεν περνάει ψυχή ζώσα, τα σκυλιά αυτά μέσα σε λίγες εβδομάδες θα ξαναγίνουν λύκοι..."

Με την ανεξιχνίαστη περιστροφή που θα ακολουθούσε ένα ηλιοτρόπιο της νύχτας, η τέχνη της Ζ.Ζ. -επαληθευμένη χαρμόσυνα σε αυτό το τρίτο της βιβλίο, που είναι και το πρώτο της μυθιστόρημα- αποδεικνύει ότι μπορεί κανείς να γράφει σαν να προσπαθεί να λύσει τα μάγια του κόσμου ή σαν να ξορκίζει τη λύση τους.

Το διάχυτο θέμα αυτών των ιστοριών: πώς γεύεται κανείς το μέλι πάνω στο τσεκούρι, είναι και η απάντηση στη συναρπαστική αδυναμία της αφηγήτριας: ανίκανη να αντέξει το μαράζι της σιωπής, γιατρεύει τη σιωπή της με τη λογοτεχνία.

Ο αναγνώστης έχει τη σπάνια τύχη να μπει σε έναν εραλδικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι υπάρχουν σαν διαλυμένα είδωλα, τα οποία εμπλέκονται στο αφηγηματικό υφάδι με τον αινιγματικό τρόπο που μια μουσική φράση παρεισφρέει αναπάντεχα σε ένα ζωγραφικό πίνακα

Μια ιστορία αγάπης που ξεκινά ένα Χριστουγεννιάτικο βράδυ σε κάποιο δρόμο της Αθήνας. Μια μοιραία συνάντηση που φέρνει κοντά έναν δεξιοτέχνη βιολονίστα και μια πάμπλουτη κληρονόμο. Έτσι θα αρχίσει να ξετυλίγεται ο μίτος μια απίστευτης ιστορίας τεσσάρων γενεών μουσικών που μεταναστεύουν σαν πλάνητες τσιγγάνοι - Κωνσταντινούπολη, Βιέννη, Βουδαπέστη, ένα ταξίδι στην Ευρώπη με προορισμό την Αλεξάνδρεια και, τέλος, η Αθήνα. Έρωτες, σαγηνευτικές περιπέτειες μα και ανθρώπινα δράματα που συνιστούν την ίδια τη ζωή. Γυναίκες που μαγεύτηκαν και παθιάστηκαν, άνδρες που πόνεσαν και δοκιμάστηκαν. Και όλα αυτά ρέουν σαν την ονειρική μουσική που φτερουγίζει μέσα από τις χορδές ενός βιολιού και γίνεται η πυρωμένη σφραγίδα του βίου και της πολιτείας των ανδρών, που το κράτησαν στα χέρια τους. Ένας ολόκληρος κόσμος αισθημάτων, γνώσης και πάθους, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι η Μουσική αλλά και η μεγάλη Τέχνη όποιας μορφής. Να συγκινεί και να μαγεύει…

Μπήκα στη βάρκα που είχε το όνομά σου: Ελπίδα. Έπιασα πολλά λιμάνια στην πορεία μου. Κάθε λιμάνι και μια ιστορία. Της Νανάς, του κυρ Λεωνίδα, της μικρής Μαρίας, της  Έφης, της Ελισάβετ, του Στέλιου… Μέσα από τις ζωές τους έζησα τη δική σου κι έμαθα πολλά για σένα, που έφυγες νωρίς. Έμαθα πολλά για μένα, που έμεινα πίσω να αναρωτιέμαι γιατί έφυγες τόσο ξαφνικά. Έμαθα πως το πιο όμορφο μάθημα είναι αυτό του φλερτ με τη μέρα που ξημερώνει. Με το δειλινό που μας χαιρετάει βάφοντας τα πάντα μ' όμορφα χρώματα. Μου είχες πει κάποτε ότι "το παιχνίδι με τη ζωή μετράει - άλλοτε σε ρίχνει κι άλλοτε τη ρίχνεις, κι αυτή είναι η μαγεία". Είχες δίκιο, Ελπίδα, αυτό μετράει, και τώρα πια ξέρω να το παίζω και να το ζω. Για σένα και για μένα. Είναι το ριζικό μου που σαν λάδι στη βάφτιση με σφράγισε. Είναι το όνομά μου. Με λένε Νίκη και τα παιχνίδια της ζωής θα τα κερδίσω όλα".

H ιστορία μιας φανταστικής οικογένειας, που ξεκινά το 1878 στην οθωμανική Kρήτη για να σταματήσει το 1978 μετά το τέλος της δικτατορίας, η πριν τον Έβανς ανακάλυψη της Kνωσού από Kρήτα αρχαιολόγο, η αναζήτηση μιας γυναίκας εξαφανισμένης σε σφαγή, μια δολοφονία όπου το πολιτικό έγκλημα αγγίζει τη βεντέτα, το χρονικό μιας πόλης και μιας ορεινής περιοχής της νήσου κατά τον εικοστό αιώνα, αυτά κυρίως ξετυλίγουν τον μίτο τους στον Aιώνα των Λαβυρίνθων. Mε επίκεντρο λοιπόν την Kρήτη, την ανέκαθεν ταυτισμένη με τον μύθο του Λαβυρίνθου, ο «Aιώνας των Λαβυρίνθων» αντιπαραθέτει στον «Aιώνα των Φώτων» το δικό του φως και σκοτάδι. Tη δική του, εντέλει, εικόνα για τα ανθρώπινα – όπως βιώθηκαν, όπως καταγράφτηκαν, όπως ακούστηκαν, όπως θα μπορούσαν να είχαν συμβεί.

Από την εποχή της Χιονάτης κανείς δεν είχε τόσα μπλεξίματα με τα μήλα όσα η Κλαιρ, που ζούσε μόνη, κλεισμένη στον εαυτό της, κέρδιζε τη ζωή της μαγειρεύοντας και νοστίμιζε τα φαγητά της με τα μυρωδικά του κήπου της.

Όμως σ' αυτό τον κήπο υπήρχε και μια μηλιά με την παράξενη συνήθεια να πετάει τα φρούτα της στους περαστικούς. Κι αν κανείς ξεγελιόταν κι έτρωγε... αλίμονό του!

Η επιστροφή της άσωτης αδερφής της μετά από δέκα χρόνια, η γνωριμία της με τη μικρή ανιψιά της αλλά και η εμφάνιση ενός γοητευτικού γείτονα αναστατώνουν την ήσυχη, μοναχική ζωή της Κλαιρ, που καταλαβαίνει ότι είναι καιρός πια ν’ ανοίξει την καρδιά της και το μαγικό κήπο της στους άλλους.

Αυτά τα δύο παιδιά, η Αφροδίτη και η Νίκη, από το καλοκαίρι των δέκα τους χρόνων, έμελλε ν’ αγαπηθούν και να γίνουν φίλες αχώριστες. Τι ήταν αυτό που έφερε κοντά δυο τόσο διαφορετικά πλάσματα και τα κράτησε μαζί για τόσο πολλά χρόνια; Η δύναμη ή η αδυναμία; Ήταν αγάπη πραγματική ή απλώς μια προσπάθεια να ξεπεράσει η μία την άλλη; Κι ήταν πράγματι διαφορετικές ή μήπως τελικά ήταν τόσο ίδιες, όσο δε θέλησαν ποτέ να παραδεχτούν;

Η ιστορία της παράλληλης ζωής δυο γυναικών, που απέδειξαν πως όταν αγαπάς, είναι για πάντα...

O Παλιόκαιρος είναι το χρονικό ενός αιφνιδιαστικού καλοκαιριού σ' ένα ελληνικό νησί - ενός καλοκαιριού που μεταμορφώνεται σε χειμώνα, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. H Bικτώρια, που σχεδιάζει να γράψει ένα μυθιστόρημα, πηγαίνει στο Tυφλονήσι παραμονεύοντας τις ιστορίες των άλλων. Mέσα απ' αυτή την περιπέτεια της γραφής, οι άνθρωποι -μια μεγάλη καλοκαιρινή παρέα- πλησιάζουν κι έπειτα απομακρύνονται, συγκρούονται και ερωτεύονται με πάθος ή και χωρίς. H πραγματικότητα συγχέεται με την παραίσθηση, η φιλία δοκιμάζεται, ο έρωτας πεθαίνει μαζί με το καλοκαίρι― όλα μοιάζουν επισφαλή, εύθραυστα και διφορούμενα. H θύελλα που ξεσπάει μοιάζει με θύελλα της ψυχής. Mια ολόκληρη γενιά στροβιλίζεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, γεμάτη ερωτηματικά, αναπολήσεις, αγωνίες: Tι θ' απογίνουμε επιτέλους; Yπάρχει κάποιος που μας αγάπησε πολύ; Tι κάνουμε λάθος; Γιατί να ωριμάσουμε; Tο τρίτο μυθιστόρημα της Aμάντας Mιχαλοπούλου είναι μια τοιχογραφία της ελληνικής κοινωνίας και της ευρωπαϊκής εμπειρίας από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα. Ένα βιβλίο για το τι σημαίνει να ζεις σ' έναν σύνθετο κόσμο, που γίνεται ακόμα πιο σύνθετος και ενδιαφέρων όσο περνά ο καιρός. Eπίσης, είναι η ιστορία μιας συλλογικής ανησυχίας που δεν έχει απάντηση και δεν έχει τέλος.

Η άσημη ηθοποιός Ρέα Γαλάνη καλείται να παίξει το δυσκολότερο ρόλο της καριέρας της υποδυόμενη για ένα διάστημα κάποια που της μοιάζει εκπληκτικά. Μέσα σε λίγες μέρες μετατρέπεται σε πανέμορφη Μάγδα Κέλερ και καταφθάνει στην Ύδρα με σκοπό να γοητεύσει και να οδηγήσει σε γάμο τον πρώην σύζυγο της σωσία της, προκειμένου να της εξασφαλίσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στη μητρότητα.

Εκτός όμως από τον Άρη Στασινό, ο οποίος φαίνεται εύκολος στόχος εξαιτίας της αδυναμίας που τρέφει ακόμα για την πρώην σύζυγό του, η Ρέα αναπάντεχα βρίσκεται αντιμέτωπη και με τον Μαρτίνο Λιβέρη, πρώην εραστή της Μάγδας, ο οποίος δεν ξέχασε ποτέ τη φρικτή προδοσία της ερωμένης του δέκα χρόνια πριν.

Βίαιες συναισθηματικές συγκρούσεις, ανάμεικτες με τραγελαφικές καταστάσεις που προκαλεί αυτή η απάτη, φέρνουν τη νεαρή ηθοποιό στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η τραγωδία μοιάζει βέβαιη, όταν άθελά της η Ρέα γίνεται ο καταλύτης για την ανεύρεση ενός μικρού στόλου βυθισμένου εδώ και αιώνες ανοιχτά των Οινουσσών και συνδεδεμένου με μια βαριά κατάρα.

Τέσσερα πρόσωπα που παλεύουν να χτίσουν απόρθητα οχυρά για την καρδιά τους...

Ένας θανάσιμος εχθρός που περιμένει το λάθος βήμα...

Ένας σκοτεινός βυθός, αιώνιος δεσμοφύλακας δυο ψυχών που μισήθηκαν από όλους επειδή δεν έπρεπε να αγαπηθούν...

Μια καταιγίδα που δεν ξέρει κανείς αν στο πέρασμά της θα αφήσει ανεμοδαρμένα βράχια ή ένα λαμπερό ουράνιο τόξο...

Θα μπορούσε ένας λάθος έρωτας να οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι, ή μήπως το λάθος μονοπάτι αυτή τη φορά είναι ο μόνος δρόμος για την αληθινή αγάπη;

Η Μάρθα, μια γοητευτική γυναίκα και κληρονόμος τεράστιας περιουσίας, που πάσχει από μετατραυματική αμνησία, προσπαθεί να γνωρίσει και να ερωτευτεί από την αρχή τον Πέτρο και κάποτε το καταφέρνει. Δεν έχει ξαναβρεί ακόμα τη μνήμη της, αλλά σιγά σιγά νιώθει ήρεμη κι ευτυχισμένη δίπλα του. Η ζωή της ξαναρχίζει να γίνεται φυσιολογική.

Μέχρι που μια νύχτα φτάνει στο κινητό της ένα ερωτικό μήνυμα από έναν άγνωστο άντρα που δηλώνει εραστής της! Ο Αχιλλέας την πληροφορεί ότι πριν από το ατύχημα συζούσαν και σκόπευαν να παντρευτούν.

Όλα ανατρέπονται ξαφνικά και η Μάρθα βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα σε σύζυγο και εραστή. Τα στοιχεία διαψεύδουν τη μία ημέρα τον Πέτρο και την άλλη τον Αχιλλέα. Ποιος από τους δύο την αγαπά γι’ αυτό που είναι και ποιος γι’ αυτά που έχει;

Η συγκλονιστική πορεία μιας γυναίκας από το σκοτάδι στο φως, που θα φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια και θα αποκαλύψει πολλά κρυμμένα μυστικά.

Aυτό είναι το βιβλίο της Άννας, που κάποτε έμοιαζε με όλες τις άλλες γυναίκες. Tης Άννας, που υπνοβατούσε μέχρι τα 35 ανάμεσα σε σύζυγο, παιδιά και δουλειά. Όπως όλοι. Ήσυχη. Πολύ ήσυχη. Έσπρωχνε τις μέρες με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Όπως όλοι. Kαι ξαφνικά μια φωτογραφία πέφτει στα χέρια της και τα καίει. O άντρας της στο Λονδίνο αγκαλιά με μια όμορφη κοκκινομάλλα. H Άννα που ξέρατε πεθαίνει. Tη θέση της παίρνει ένα άγριο θηρίο με νέα όραση και ακοή. Ένα θηρίο που κήρυξε πόλεμο εναντίον όλων. Tι έγινε μετά, αυτή δεν μπορεί πια να σας το πει. Θα σας μιλήσουν οι γυναίκες της ζωής της. H αντίζηλος, η κόρη, η μάνα, η παιδική της φίλη, η εργοδότρια, η συγκάτοικος... Oι γυναίκες που είδαν τη ζωή της να γίνεται κομμάτια. Ένα κομμάτι η κάθε μία. Ένα αμάρτημα της Άννας η κάθε μία. Φθόνος, Oργή, Aκηδία, Λαγνεία, Λαιμαργία, Mαταιοδοξία, Aπληστία. H μία μετά την άλλη παρακολουθούν την Άννα να παλεύει σαν ναυαγός σε σχεδία να σωθεί. Mπερδεύουν τη ζωή τους με τη ζωή της. Kι όταν σωθούν οι λέξεις, η Άννα μόνη της θα γράψει το τέλος. Aυτό είναι το βιβλίο της Άννας, που κάποτε έμοιαζε με όλες τις άλλες γυναίκες. Aυτό είναι το βιβλίο των γυναικών που κάποτε έμοιαζαν με την Άννα.

Ο Αχιλλέας Πανόπουλος, μαθητής της τρίτης λυκείου, μια μέρα εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς καμία προειδοποίηση. Η μητέρα του, η Νατάσα, με τη βοήθεια του διοικητή Δημήτρη Δρίβα, κινεί γη και ουρανό για να βρει τα ίχνη του γιου της. Στην πορεία της έρευνας τραγικά μυστικά, πάθη και λάθη βγαίνουν στο φως και περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Λίγο καιρό αργότερα, η Νατάσα, από μια τραγική στροφή της μοίρας, θα βρεθεί κατηγορούμενη για την πιθανή δολοφονία του ίδιου της του παιδιού. Ο διοικητής, που έχει αρχίσει να τρέφει ερωτικά αισθήματα γι’ αυτήν, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την απαλλάξει από τις κατηγορίες που τη βαρύνουν.
Πού βρίσκεται ο Αχιλλέας; Ποιο τραγικό μυστικό τού αποκαλύφθηκε τη μέρα που εξαφανίστηκε και ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος γι’ αυτό; Θα καταφέρει η Νατάσα να βρει το παιδί της και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος που τους οδήγησαν ως εδώ; Ή μήπως είναι ήδη πολύ αργά και δε θα έχει την ευκαιρία για μια ζωή από την αρχή;

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα. Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα∙ Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης.

Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η Εκκλησία ή η Αστυνομία, κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο δρόμο μου ή σ’ εμένα φάνηκε έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο, και ποτέ το καλό.

Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ακόμη ένα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει με τέτοια μαεστρία τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός.

Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, κι ούτε ήθελα περιττά βάρη.

Με λένε Ντάτα. Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…

Η Ειρήνη περνούσε δύσκολες στιγμές. Προσπαθούσε να σώσει το γάμο της, αν και αναρωτιόταν αν άξιζε τον κόπο. Και τότε ήρθε το απρόσμενο, μια ανεξήγητη απόπειρα κατά της ζωής της. Η απόπειρα απέτυχε, οι επίδοξοι δολοφόνοι της όμως δεν πτοήθηκαν.
Χωρίς να το θέλει η νέα γυναίκα, βρίσκεται μπλεγμένη σε μια ανεξήγητη περιπέτεια, όπου γι’ αυτήν δεν υπάρχει πια χτες ή αύριο.
Ο άνθρωπος που τη βρίσκει τραυματισμένη και μισοπεθαμένη μετά τη δεύτερη απόπειρα, θα τη σώσει από το θάνατο και θα σταθεί δίπλα της, ενώ η Ειρήνη ζει μέσα στη σύγχυση και την απορία.
Ο έρωτας που γεννιέται μέσ’ από την αβεβαιότητα και την αμφιβολία φέρνει μαζί και την υπόσχεση πως η ελπίδα θα γυρίσει ξανά.

Η Ισαβέλα Λαμπρινού είναι δυναμική, όμορφη, κόρη πλούσιας οικογένειας της Αθήνας και κληρονόμος του διάσημου και πάμπλουτου Ελληνοαμερικανού ηθοποιού Άντριου Σαμπάνις. Πολύ νέα ακόμη, θα γνωρίσει τον μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο του άντρα που θα γίνει ο σύντροφος της ζωής της, μα και θα βιώσει καταστάσεις που θα την κάνουν να πειστεί ότι το παρελθόν δε σβήνει ποτέ κι ότι όσο ζει ο άνθρωπος, το κουβαλάει μαζί του. Καθώς τα γεγονότα τόσο στον κόσμο, με το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, όσο και στο φιλικό της περιβάλλον εκτυλίσσονται ραγδαία, η Ισαβέλα θα έχει την ευκαιρία να σκεφτεί πόσο άδικο είναι όταν φτάνει κανείς στο τέλος της διαδρομής να γυρίζει πίσω και να βλέπει τις ομορφιές της ζωής που δεν έγιναν ποτέ δικές του, επειδή ακολούθησε λάθος δρόμο. Ένα βιβλίο αληθινό σαν την ίδια τη ζωή που θα σας παρασύρει σ'' έναν ανεμοστρόβιλο έντονων συναισθημάτων.

Το τέλειο άρωμα του έρωτα. Μια μαγική, αισιόδοξη ιστορία στα χρόνια πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Το μοναδικό σπίτι που γνώρισε στη ζωή της η Pόζα, η Pόζα με τα πλούσια κόκκινα μαλλιά, είναι το μπορντέλο Λούνα, όπου τη μεγάλωσαν με αγάπη η μαντάμ K και οι γυναίκες που δουλεύουν εκεί. H Pόζα είναι περίεργη και βιάζεται να μεγαλώσει, για να παίξει κι αυτή το "παιχνίδι" που της λένε ότι παίζουν τα κορίτσια κι οι άντρες σ' αυτό το σπίτι. Όμως ένα γύρισμα της τύχης την αναγκάζει να φύγει από τη Λούνα και να πάει να μείνει με την Iζαμπέλ, μια ηλικιωμένη γυναίκα που οι γείτονες τη θεωρούν μάγισσα, και μόνο η Pόζα βλέπει στο πρόσωπό της μια μοναχική, τρυφερή γυναίκα, με πάθος για τ' αρώματα και τα έλαια. Kοντά της η Pόζα θα μάθει τα μυστικά της τέχνης της, αλλά όταν χρειαστεί να σώσει τον άντρα που αγαπάει, το "τέλειο άρωμα" δεν θα είναι αρκετό.

Είκοσι χρόνια πριν, η Ειρήνη Ρουσσάκη φυγαδεύτηκε από την Κρήτη για να γλιτώσει από το ξέσπασμα της βεντέτας που έφερε την οικογένειά της αντιμέτωπη για άλλη μια φορά με την οικογένεια των Ορφανών. Φεύγοντας, άφησε πίσω της τους δύο πιο σημαντικούς άντρες της ζωής της: τον δίδυμο αδελφό της Λευτέρη και τον Πέτρο Ορφανό, τον νεανικό και κρυφό της έρωτα.

Πετυχημένη γιατρός κι ερευνήτρια στη Βοστόνη, αποφασίζει να επιστρέψει στα Χανιά για να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς και ν’ αντιμετωπίσει τους δαίμονές της. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο όταν όλοι πίσω στην Κρήτη παραμένουν αγκιστρωμένοι στα ήθη και στις παραδόσεις τους, όταν ο έρωτάς της για τον Πέτρο φουντώνει ξανά, μαζί με την παλιά έχθρα που χωρίζει τις οικογένειές τους; Διχασμένη ανάμεσα στην αδελφική αγάπη και στον έρωτα, η Ειρήνη θα προσπαθήσει να νικήσει το παρελθόν της σ’ ένα δύσκολο κι επίπονο αγώνα.

Με φόντο την Κρήτη τού σήμερα και τους κώδικες τιμής τού χθες εκτυλίσσεται μια ερωτική ιστορία, όπου το μίσος αναμετριέται με το πάθος και ο φόβος με την αγάπη.

Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της. Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό. Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…

Η Μάρω και η Κλαίρη, δυο γυναίκες που έζησαν σε διαφορετικές εποχές, φτάνουν στα όρια του εαυτού τους μέσα από αντίστοιχες εξωσυζυγικές σχέσεις.

Δυο γυναίκες, δυο ιστορίες, δυο διαφορετικές εποχές, συνδέονται με ένα μεταβατικό αντικείμενο, ένα βραχιόλι που ταξιδεύει στο χρόνο με μια έλλειψη: μια πέτρα που του λείπει, το lapis lazouli (λάπις λάζουλι).

Το ερωτικό παιχνίδι, το πάθος, η συζυγική πίστη μεταβάλλονται ανάλογα με το χρονικό πλαίσιο της κάθε εποχής και τα πρόσωπα που περιβάλλουν τις δυο γυναίκες. Φιλίες που δοκιμάζονται, σχέσεις που κλυδωνίζονται. Άλλες μένουν σταθερές, ακλόνητες, άλλες σαρώνονται και διαλύονται με τραγικό τρόπο. Δυο ιστορίες ίδιες στο βάθος, με διαφορετική όμως εξέλιξη ανάλογα με την εποχή που διαδραματίζονται. Πόσο η εποχή και οι αντιλήψεις της επηρεάζουν την εξέλιξη της κάθε ιστορίας; Πόσο οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό;

Η Μάρω μεταβιβάζει στην εγγονή της την Κλαίρη, όχι μόνο τα γονίδια της, αλλά και τη συναισθηματική της "μοίρα" μέσω του βραχιολιού που της χαρίζει. Η αντικατάσταση της χαμένης του πέτρας θα σημάνει και το κλείσιμο του κύκλου της ιστορίας των δυο γυναικών.

Ένα μυθιστόρημα για τη φιλία, τον έρωτα και τη συγχώρεση. Ένα βιβλίο για τις απώλειες και για ό,τι αξίζει στη ζωή να κρατηθεί για πάντα.

Θέμα του βιβλίου είναι ένας μεγάλος έρωτας και ένας επικίνδυνος κακοποιός που έχει βάλει στόχο στη ζωή του να τον καταστρέψει. Έτσι αρχίζει η δραματική ιστορία μιας πλούσιας οικογένειας στη Θεσσαλονίκη που η μοίρα θα την αναγκάσει να παλέψει για να αντιμετωπίσει το σκληρό πεπρωμένο: την απαγωγή του μικρού γιου, το ατύχημα της υιοθετημένης κόρης, τη φυλάκιση και το θάνατο του πατέρα. Κυρίαρχες μορφές σε όλο το βιβλίο δύο δυνατές γυναίκες, μητέρες με πυγμή και πάθος που αγωνίζονται για τα παιδιά τους. Όλοι οι ήρωες ξεχωρίζουν για την έντονη προσωπικότητα και το δυναμισμό τους. Ο έρωτας, η αγάπη, η ελπίδα και η θέληση για ζωή δεσπόζουν από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας. Με δυνατές περιγραφές, συγκινητικούς διαλόγους και ένα κείμενο που ρέει, ο συγγραφέας παρασύρει τον αναγνώστη σε μια αγωνιώδη πλοκή που συναρπάζει και οδηγεί σε ένα απροσδόκητο τέλος που λυτρώνει.

Kαλοκαίρι 1994. Tότε άρχισαν όλα. Δεν τον γνώριζε τον ετεροθαλή αδερφό του γαμπρού της η Mυρτώ. Όταν τον πρωτοείδε, τα χέρια τους σφίχτηκαν λίγο περισσότερο, τα βλέμματα διασταυρώθηκαν πολλές φορές. Kανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Mόνο εγώ. Eγώ έπιασα στον αέρα να φεύγει από κοντά μας η Mυρτώ... να χάνεται στα μάτια του άλλου. Aυτός ο έρωτας, που γεννιόταν έτσι ξαφνικά κι απροσδόκητα μπροστά μου, με τρόμαζε. Πόσο θα 'θελα να κάνω κάτι να τον εμποδίσω. Aν μπορούσα τουλάχιστον να γυρίσω πίσω το χρόνο, όταν αυτοί οι δυο δεν είχαν ακόμα συναντηθεί. Aν μπορούσα... Όμως ούτε το χρόνο μπορούσα να σταματήσω, ούτε να φρενάρω τις επιθυμίες και τους πόθους τους. Πού θα οδηγούσε αυτή η σχέση; Aπό ποια σκοτεινά μονοπάτια έπρεπε να περάσουν; Πώς θα αντιδρούσε ο άντρας της και η κόρη της; Πώς θα αντιδρούσε προπαντός ο γιος της, με τη μεγάλη αδυναμία που είχε στον πατέρα του; Πώς θα συγκρατούσε το μεγάλο του θυμό; Kανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί τότε αυτό το αδιέξοδο...

Η Μάρθα, αρχαιολόγος, απολαμβάνει μια ενδιαφέρουσα δουλειά στο Παρίσι και μια ισορροπημένη σχέση. Ο θάνατος του αδελφού της και της νύφης της θα την αναγκάσει να εγκαταλείψει τα πάντα και να γυρίσει στην Ελλάδα. Ο μεγαλύτερος σκόπελος που θα κληθεί να ξεπεράσει είναι το ίδιο της το παρελθόν, στο πρόσωπο του παιδικού της φίλου, του Δημήτρη.

O Δημήτρης, γόνος πλούσιας οικογένειας πολιτευτών, ζει μόνιμα στο οικογενειακό κτήμα της Λακωνίας. Μέχρι τώρα, το μεγαλύτερο αγκάθι στην άνετη ζωή του ήταν να πείσει τους γύρω του ότι δεν τον ενδιαφέρει ν’ ασχοληθεί με την πολιτική· ούτε που φαντάζεται λοιπόν την τρικυμία που θα σηκώσει η επανεμφάνιση της Μάρθας και η ακατανόητα εχθρική στάση της απέναντί του.

Γύρω από αυτούς, άλλα πρόσωπα ζουν τις μικρές και μεγάλες ιστορίες τους. Η ανιψιά της Μάρθας, η Αντιγόνη. Ο ξάδελφός της και πρώην τρόφιμος φυλακών, ο Άγης. Η μητριά του Δημήτρη, η Αλίκη. Ο αδελφός του, ο Αχιλλέας. Η νεαρή δασκάλα Ιωάννα.

Μέσα σ’ ένα καλοκαίρι, τρεις ερωτικές ιστορίες θα πλεχθούν κάτω από τον ήλιο. Τρία ζευγάρια θα συναντηθούν, θα ενωθούν και θα συγκρουστούν με πάθος. Και οι λίγοι αυτοί μήνες θα σημαδέψουν για πάντα τη ζωή τους.

Ο «Τρυποκάρυδος» είναι ένα είδος ερωτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πακέτο Κάμελ. Αποκαλύπτει το σκοπό της σελήνης, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στους κακοποιούς και τους παράνομους, εξετάζει τη διαμάχη ανάμεσα στο δεσμευμένο σοσιαλιστή και το ρομαντικό ατομικιστή, ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας σύγχρονης κοινωνίας με ζάμπλουτους Άραβες, εξόριστους βασιλιάδες και εγκυμονούσες μαζορέτες. Τέλος, ασχολείται και με τα μυστήρια των πυραμίδων.

Διψασμένες για τη στοργή που δεν τους πρόσφεραν ποτέ οι γονείς τους, η Σάρλοτ και η Έλι Μόργκαν στρέφονται η μία στην άλλη - διαμορφώνοντας στα παιδικά τους χρόνια έναν ισχυρό δεσμό, ο οποίος κορυφώνεται κατά τη διάρκεια ενός τέλειου καλοκαιριού που περνούν μαζί στο πατρικό τους σπίτι στην πανέμορφη Ουαλία.
Όμως ο εξωτερικός κόσμος εισχωρεί στον εξοχικό τους παράδεισο, όταν η σχέση που δημιουργεί η Σάρλοτ με τον Τζεφ οδηγεί σε έχθρα τις δύο αδερφές.
Αποφασισμένη στην αρχή να τον πολεμήσει, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδίσει αυτό που έχασε, η Έλι αρχίζει σιγά σιγά να νιώθει μια ακατανίκητη έλξη για το χαρισματικό εραστή τής Σάρλοτ.
Ο Τζεφ θέλει και τις δύο.
Ένα μυθιστόρημα ζήλιας, πάθους και προδοσίας, το 'Αλλα Καλοκαίρια διηγείται την ιστορία δύο αδερφών που τις χώρισε η αγάπη τους για το λάθος άντρα.

«Πάντα μου πίστευα πως θα έκλεινα τα πενήντα μου χρόνια ανάμεσα σε πενήντα φίλους και να που είχα βρεθεί ολομόναχος. [...] Mέσα στο σπίτι υπήρχε ένα άσπρο χρησιμοποιημένο κερί, παρατημένο ίσως από κάποιον προηγούμενο νοικάρη. Tο έβαλα στο ποτήρι και το άναψα. Kοιτώντας τη θάλασσα μπροστά μου έκανα μια ευχή και το ’σβησα. [...] Eίχα όμως κι άλλες δυο τρεις ευχές, το άναψα λοιπόν κι άλλες δυο τρεις φορές και το ’σβησα. Σκέφτηκα τι ευχή είχα ακόμα να κάνω και έκπληκτος διαπίστωσα πως δεν είχα άλλες. Eίχαν σχεδόν όλες πραγματοποιηθεί. Tότε άρχισα να τις θυμάμαι μία μία και ν’ ανάβω και να σβήνω το κερί στην ανάμνησή τους. Ίσως ήταν παραπάνω από πενήντα, αλλά εγώ όταν συμπλήρωσα τα χρόνια μου σταμάτησα ευγνώμων γι’ αυτό τον μισό αιώνα που είχα ζήσει».

«Η είδηση βρισκόταν στην τρίτη νεκρική κρύπτη, κάτω από τον κεντρικό βωμό, από την πλευρά του Ευαγγελίου. Η ταφόπλακα έγινε κομμάτια με το πρώτο χτύπημα της τσάπας και μια ολοζώντανη μακριά κόμη με έντονο χάλκινο χρώμα ξεχύθηκε από την κρύπτη. Ο επιστάτης του έργου θέλησε να τη βγάλει έξω ανέπαφη με τη βοήθεια των εργατών κι όσο περισσότερο την τραβούσαν, τόσο πιο μακριά και πυκνή έδειχνε, μέχρι που βγήκαν και οι τελευταίες τρίχες που ήταν κολλημένες ακόμα στο κρανίο ενός κοριτσιού. Στη νεκρική κρύπτη δεν απέμενε τίποτε άλλο, εκτός από μερικά μικρά και σκόρπια κοκαλάκια και στη σκαλισμένη ταφόπλακα, τη φαγωμένη από την υγρασία, διαβαζόταν μόνο ένα όνομα: Σιέρβα Μαρία δε Τόδος λος 'Ανχελες. Απλωμένη καταγής, η θαυμάσια κόμη είχε μάκρος είκοσι δύο μέτρα και έντεκα εκατοστά».

Το Μάιο του 1941, μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, ο ίλαρχος Άρης Παπαδάκης και η Έρρικα Ρόζενμπεργκ ακολουθούν την ελληνική βασιλική οικογένεια και τον πρωθυπουργό στην Αίγυπτο και κατόπιν στη Νότια Αφρική. Οι άνεμοι του πολέμου, όμως, χωρίζουν το ζευγάρι, φέρνοντας την Έρρικα στην Αγγλία, μπλεγμένη σε μια απίστευτη όσο κι επικίνδυνη ιστορία κατασκοπείας, και τον Άρη στην περήφανη πατρίδα του, την Κρήτη, όπου αυτός και οι σύντροφοί του έρχονται αντιμέτωποι με έναν αδίστακτο Γερμανό επιστήμονα. Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η ισοπεδωτική βία και ο όλεθρος του πολέμου, η φρίκη των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και η διεστραμμένη μισαλλοδοξία των ναζί, οι δυο νέοι θα χάσουν ο ένας τα ίχνη του άλλου, θα δουν τις μοίρες τους να διασταυρώνονται με τις μοίρες άλλων ανθρώπων, και θα αγωνιστούν με πάθος για τη ζωή και τις αξίες της. Στις περιπέτειές τους θα τους συνοδεύει πάντοτε άσβηστη η ελπίδα ότι το τέλος του πολέμου θα σημάνει και την αρχή μιας καινούργιας κοινής ζωής. Ένα μυθιστόρημα όπου ζωντανεύει ένας ανελέητος κόσμος από κατασκόπους, πλεκτάνες και αδίστακτους βασανιστές, μα και ένας μεγάλος έρωτας. Ένας έρωτας που αντέχει στις θύελλες και που περιβάλλεται από ένα φωτοστέφανο πίστης σε ό,τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Αθηνά ήταν μόλις 18 χρόνων, μια πανέξυπνη και δυναμική κοπέλα, κόρη του φημισμένου Καπετάν Βαγγέλη Καληβωκά. Όταν ο πατέρας και τα αδέρφια της χάθηκαν στη θάλασσα, μαζί τους χάθηκε και η ανεμελιά της ηλικίας της. Η Αθηνά αναγκάστηκε ν’ αφήσει πίσω τον τόπο της. Η μοίρα την οδήγησε σε τόπους μακρινούς, στη Βενετία, στη Ρωσία, ακόμη και στην Αίγυπτο. Γνώρισε ανθρώπους απλούς και ταπεινούς αλλά και βασιλιάδες, πολιτικούς και καλλιτέχνες. Από τους Ρομανόφ και τον Νιζίνσκι μέχρι τον Παύλο Μελά και τον Βενιζέλο, η Αθηνά κέρδισε το θαυμασμό και την εκτίμηση όλων ως μια γυναίκα μοναδική, γοητευτική, υπέροχη μα πάνω απ'' όλα Ελληνίδα. Η ιστορία της είναι μια ιστορία αληθινή. Κι αυτό την κάνει πραγματικά συγκλονιστική!

Το δικαιώμα εισόδου σε όλες τις λέσχες των ψυχικά προικισμένων η Ζ.Ζ. το απέκτησε με αυτό το πρώτο της βιβλίο, που ήδη έχει ηλικία δέκα ετών. Τα διηγήματα είναι εννέα – όσες και οι Μούσες. Γυναίκα από σύμπτωση και συγγραφέας από απόλυτη κλίση, η κεντρική φιγούρα έχει τόση ανάγκη να γευτεί το τερπνό δηλητήριο του εγώ της, ώστε τολμά να υψώνει τη λογοτεχνία της σαν σπάνια κύλικα.
Οι ιστορίες αυτής της συλλογής έχουν κάτι από την απόκρυφη γοητεία των νευμάτων της ιέρειας και την αινιγματική επίδραση των φίλτρων.

Το ποδοβολητό πίσω της δυνάμωνε. Έφτανε στ’ αυτιά της απειλητικό, επίμονο. Τα βαριά άρβυλα άφηναν έναν οξύ ήχο καθώς χτυπούσαν πάνω στις πέτρες, στο καλντερίμι. Κάπου κάπου ξεχώριζε τις βρισιές που συνόδευαν το θόρυβο και οι απειλές τής πάγωναν το αίμα… Κάποιο λουκέτο ακούστηκε να μπαίνει στη θέση του και να κλειδώνει. Απέναντι ένα μάνταλο έπεσε βαρύ και σφάλισε μια πόρτα. Το χωριό θα έκλεινε τα μάτια σε ό,τι κι αν γινόταν! Πάσχισε να βρει κάπου να κρυφτεί μα η κοιλιά, που μόλις άρχισε να διαγράφεται, και ο σάκος που είχε κρεμασμένο στον ώμο την εμπόδιζαν.

H Αγγελική καταδιώχτηκε, πόνεσε, πείνασε για να φέρει στον κόσμο μια πολύτιμη ζωή. Μια κρίσιμη στιγμή, μια αθώα αλλά άτυχη κίνηση και μια εξήγηση που δόθηκε πολύ αργά, από φόβο, θα σταθούν μοιραίες για τη σχέση μητέρας και παιδιού.

Μια αλλόκοτη σχέση αγάπης και μίσους ανάμεσα σε μάνα και γιο με ολέθρια αποτελέσματα!

Μπορεί, άραγε, ο χρόνος να γυρίσει πίσω; Μπορεί η αγάπη της μάνας να βρει δικαίωση στην καρδιά του γιου της;

Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;
Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.
Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
Τι χρώμα έχει η χαρά;
Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
Και η μοναξιά;
Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ’ αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό... και δάκρυσε...

Πλάνα από κάμερα παρακολούθησης: ένας κουκουλοφόρος μπαίνει σε μια τράπεζα του Όσλο, κολλάει την κάννη ενός όπλου στο κεφάλι μιας υπαλλήλου και της δίνει εντολή να μετρήσει μέχρι το είκοσι πέντε. Όταν δεν παίρνει τα λεφτά στον χρόνο που όρισε, τραβάει τη σκανδάλη. Η γυναίκα πέφτει νεκρή και δύο εκατομμύρια νορβηγικές κορόνες εξαφανίζονται χωρίς ίχνος.

Ύστερα από ένα δείπνο και ένα γερό μεθύσι στο σπίτι της παλιάς φιλενάδας του Άννας Μπέτσεν, ο ντετέκτιβ Χάρι Χόλε ξυπνάει στο σπίτι του με πονοκέφαλο, χωρίς κινητό και χωρίς καμιά ανάμνηση από τις τελευταίες δώδεκα ώρες της ζωής του. Την ίδια μέρα η Άννα βρίσκεται νεκρή με μια σφαίρα στο κεφάλι στην κρεβατοκάμαρά της και ο Χόλε είναι ο κύριος ύποπτος. Στο μεταξύ οι ληστείες τραπεζών συνεχίζονται με αμείωτη βιαιότητα και το ρεμάλι της αστυνομίας του Όσλο κλείνει ανίερες συμφωνίες με τον θρυλικό φυλακισμένο τσιγγάνο Ράσκολ Μπάξετ και ξεκινάει έναν ιλιγγιώδη αγώνα δρόμου από τη νορβηγική πρωτεύουσα ως την καυτή Βραζιλία, για να διαλευκάνει ταυτόχρονα δύο υποθέσεις και να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Αλλά η Νέμεση, η θεά της εκδίκησης, δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη της.